Dag:
0
1
2
3
4
5
6
7
8
9
[Reisdetails]
Frankrijk 2008 - Alpen
Dag 0&1: 11/12-08-08
Vanuit Eindhoven vertrekt de bus met nog een laatste opstapplaats in Maastricht. De reis verloopt voorspoedig en nog voor het echt licht begint te worden, komen we aan bij het meer van Annecy, waar enkele reizigers worden gedropt, en niet veel later in de ochtend komen we aan in Les Ougiers.
Als opwarmertje rijden we naar het einde van dit dal; de klim naar
La Berarde. In tegenstelling tot de voorspellingen is het heerlijk weer. De benen lekker losrijden, alhoewel er af en toe toch venijnige stukjes in zitten. Op de terugweg merk ik hoe steil het eigenlijk was, want de teller loopt zomaar op tot 83,4km/u. In de bochten liggen af en toe wat steentjes, dus goed opletten dat de fiets niet te ver opzij stapt. In de verte zie ik twee auto's elkaar passeren, althans, dat denk ik, totdat ik ineens door krijg dat ze stilstaan en door open raampjes met elkaar praten! Wat een idioten, precies op zo'n steil stuk, en ik krijg de snelheid maar met moeite weggeremd... het lukt me niet meer om tot stilstand te komen. In een fractie van een seconde beslis ik er dan maar tussendoor te sturen. Het past precies tussen de spiegels door, met aan beide kanten hooguit enkele centimeter speling, het blijkt genoeg...
Als toetje nog even een zij-klimmetje in Venosc verkennen. Er blijkt weinig spannends te beleven, gewoon een weggetje naar hogergelegen huizen.
Overigens zullen de vermelde hoogtemeters bij deze route niet helemaal kloppen, want mijn bron,
www.bikemap.net, vertoont een rare sprong in het hoogteprofiel.
Vandaag beklimmen we
Alpe d'Huez van de zijkant, via Villard Reculas. Via een balkonweg die vrij letterlijk tegen de wand is aangeplakt kom je op de 'hoofdklim' naar de Alpe en is er slechts een klein betonnen randje dat de weg scheidt van een diepe afgrond... niet teveel naar beneden kijken dus. Als derde kom ik boven, de rest is een aardig end achterop geraakt.
Met z'n drieën besluiten we een extra klimmetje te pakken, naar
Auris. In deze klim heb ik rustig aan gedaan om toch wat te sparen voor morgen. Boven aangekomen staat bij het ski-station een circus. De lama's staan dicht aan de weg en kijken 'die idiote fietsers' maar raar aan. Wederom is het weer uit de kunst, dus bovenop is het genieten van het uitzicht en het zonnetje.
Vandaag staat een flinke rondrit op het programma met drie cols. Ook vandaag werkt het weer prima mee, een lekker zonnetje maakt de rit een stuk aangenamer. De eerste klim,
Col de la Morte, valt zwaar omdat hij vrij lang en steil is, maar vooral toch omdat ik vanaf halverwege flink last van mijn rug heb. Peter en Samuel zijn me de baas, maar daarna kom ik toch weer als derde boven. Op de
Col de Malissol doe ik even wat rustiger aan, en wordt daardoor ingehaald door Hans.
Na een heerlijke lunch, begeleider Cok (ja, vandaag doet hij zijn naam weer eer aan) bakt vandaag heerlijke pannenkoeken, rijd ik met Peter een snelle afdaling, maar als het weer omhoog loopt, laat ik hem gaan.
Op een lang stuk vals plat (omhoog) rij ik op één stabiel vermogen, Samuel en Ad zitten in mijn wiel. Wanneer het steiler wordt op de
Col d'Ornon gaat Ad eraf en op de laatste kilometer (7%) moet ik Samuel laten gaan. Na een korte gezamenlijke pauze bovenop volgt een mooie afdaling waarna Peter, Samuel en ik volle bak over de grote weg (licht aflopend) naar Bourg d'Oisans. Het laatste stukje naar het hotel pak ik nog even m'n eigen rustiger tempo om zo nog even uit te fietsen.
Deze dag laat het weer ons in de steek. De klim naar de
Glandon staat op het programma, maar de regen wordt telkens heviger naarmate we de voet naderen. De rest van de groep besluit niet aan de klim te beginnen, maar ik doe m'n overschoenen aan en wil nog wel even zien hoe de klim erbij ligt, in de wetenschap dat ik altijd kan omkeren. Het water stroomt over de weg naar beneden, maar op zich gaat het klimmen prima. Er komen verschillende fietsers tegemoet die melden dat het bovenop sneeuwt en hagelt, bovendien is geregeld onweer te horen. Hoe hoger ik kom, hoe kouder het wordt, daarom ben ik na 30km in Le Rivier d'Allermond omgekeerd. De temperatuur zal niet ver van het vriespunt liggen. In de afdaling is het oppassen op de tot rivier geworden weg. Af en toe kan ik de fiets nog laten lopen en rij zo af en toe nog boven de 50km/u.
Bij terugkomst blijkt mijn achterband een bult/scheur te vertonen, dus uit voorzorg maar direct vervangen. Later zal blijken dat dit het bekende euvel met de Schwalbe Ultremo's is, waarvan een terugroep/vervang-actie wordt gestart.
Het weer is weer opgeknapt en vandaag staat een onofficiële tijdrit op
Les Deux-Alpes op het programma (ongeveer 35m00s over gedaan). De klim loopt lekker, maar ik rij wel op reserve voor de échte tijdrit morgen. Op het eind sprint ik toch nog even Hans voorbij :). Vanaf dit ski-oord is het eerst weer afdalen en komen we bij een stuwmeer, waarin de zon heel mooi weerspiegeld wordt.
De
Sarenne, achterkant van de Alpe d'Huez, loopt zwaar: flinke stijgingspercentages en grof asfalt. Daarom maar in de spaarstand gegaan en flink wat foto's genomen. Op een zijweggetje zie ik een leuk watervalletje, waar tot mijn verbazing bier koel blijkt te staan.
Enkele wandelaars zullen het daar wel hebben neergezet om bij terugkomst van te genieten. Verder komen we langs een rotsblok en huisje... dat de grote vraag oproept: welke van de twee lag/stond er eerder? :)
Bovenop kunnen we weer direct aanschuiven aan een gedekte tafel, en een heerlijke lunch volgt. De daar gemaakte foto zie ik later terug in de Cycletours brochure van 2009 en op verschillende folders. Dan volgt de afdaling van Alpe d'Huez. Het is vrij druk met auto's en fietsers, dus goed opletten. Op een gegeven moment rij ik een Porsche voorbij :)... maar in de volgende bocht gaat het mis: mijn voorwiel glijd zomaar weg, waarschijnlijk over een steentje of wat olie gereden. Gelukkig ligt het tempo laag in deze binnenbocht en is de schade slechts van cosmetische aard: broek geschuurd (niet gescheurd) en helaas de eerste krasjes op m'n fiets: derailleur, remgreep en pedaal. Na even wat onwennig de volgende bochten vierkant genomen te hebben, kan ik de knop weer omzetten en gaat de rest van de afdaling weer zoals het hoort.
De grote dag is aangebroken: de tijdrit op
Alpe d'Huez; vandaag moet er gepresteerd worden. Helaas merk ik dat ik de extra klimmetjes op de eerste dagen vandaag moet bekopen, ik ben al aardig vermoeid. Desalniettemin heb ik er zin in en ga gedreven van start. De eerste kilometer van de klim hakt er echter venijnig in en ik kom totaal niet in mijn ritme. Peter is een minuut achter mij gestart, maar heeft me in no-time te pakken.
De rest van de klim is minder lastig en erg constant, dus daar kan ik wat beter in mijn ritme komen, maar mijn gebrek aan tijdrit-ervaring en het gevoel in de benen doet mij enigszins terugdeinzen voor een te hoog tempo. De gehele klim loopt niet zoals ik wil en de uiteindelijke tijd valt dan ook vies tegen: 1:00:05 bij de tourfinish (14.3km) en 54.37 bij het tunneltje (13km). Als op het laatste stuk die auto nou gewoon doorgereden had, had ik die stomme 5 seconden ook niet verloren... Aan de laatste meters zal het niet liggen, want vanaf de laatste rotonde sprint ik op de grote plaat naar de finish...
Positie | Naam | Tijd |
1 | Peter | 0:54:45 |
2 | Samuel | 0:57:05 |
3 | Hans | 0:58:35 |
4 | Gert-Jan | 1:00:05 |
5 | Toine | 1:00:33 |
6 | Rob | 1:01:55 |
7 | Ad | 1:10:15 |
8 | Leon | 1:12:22 |
9 | Robert | 1:16:03 |
10 | Erik | 1:19:07 |
11 | Arjan | 1:19:40 |
12 | Henk | 1:20:55 |
13 | Huib | 1:41:26 |
Uiteindelijk een 4e plek, maar vooral ontevreden omdat ik er niet uit heb kunnen halen wat erin zat. Ik weet dat ik vele minuten sneller had kunnen rijden (ik ben ervan overtuigd dat er 5 minuten vanaf moet kunnen)... kortom, ik moet nog maar eens een keer terugkomen.
De dag na de tijdrit is er geen gelegenheid voor uitrusten want de route van de Marmotte staat op het programma. Het wordt erg warm vandaag en gelukkig starten we lekker vroeg, zodat de
Croix-de-Fer nog redelijk koel beklommen kan worden. Deze klim loopt niet onaardig.
Op het tussenstuk richting de
Telegraph gaat het een stuk lastiger als ik Peter probeer te volgen. Het is een vervelend stuk vals plat en de wind staat behoorlijk tegen. De temperatuur loopt aardig op en dat maakt het er niet makkelijker op. De Telegraph rij ik op eigen tempo en loopt niet zo verkeerd.
Na het stukje afdaling staat Cok alweer klaar met de lunch en die gaat er wel in. Ondertussen is de temperatuur flink opgelopen tot ver boven de 30 graden. In de klim van de
Galibier, in de volle zon, kan ik m'n temperatuur niet kwijt en bovendien speelt mijn hele lijf op: rug, linker knie, kramp in m'n linker kuit, het maag-darm-stelsel door de vele bidons water die al naar binnen gewerkt zijn en gewoon moe van de inspanningen van de hele week.
De laatste 10km van de klim weinig meer van de omgeving gezien en vooral afgezien. Ik heb nog niet eerder zoveel negatieve gedachten weg moeten werken, iedere pedaalomwenteling doet zeer en ik leef letterlijk trap voor trap. Telkens schiet door gedachten dat ik ook kan afstappen, maar ik zal het verd**** redden tot op de top. Bovenop barsten de emoties los... zo stuk heb ik nog nooit eerder gezeten. Helemaal kapot wordt ik in het busje gezet, waar wat schaduw te vinden is (bovenop de Galibier is het maarliefst 22 graden), en werk wat druivensuiker-tabletten weg. Na weer wat bijgekomen te zijn neem ik nog wat foto's en krijg dan de ultieme beloning van het klimmen: 60km lang afdaling waarbij je lekker kan bijtrappen. De klim naar Alpe d'Huez zie ik niet meer zitten (uiteindelijk is alleen Peter hem nog op gereden), dus keer ik terug naar het hotel. Zowaar voelt het klimmetje naar Les Ougiers weer goed... hoe vreemd zit de mens in elkaar...
Op de vertrekdag nog maar even uitrijden na de ontberingen van gisteren. De kramp in de linker kuit is nog niet weg, maar gelukkig helpt het fietsen. Tijdens de klim naar
Col d'Ornon (nu van de andere kant) verdween de kramp. Bij deze ene col laten we het vandaag.
Dag 8&9: 19/20-08-10
De rest van de dag brengen we door op het terras en aan het eind van de dag arriveert de bus. De fietsen worden weer ingeladen en de reis terug volgt. Het slapen lukt dit keer een stuk beter dan op de heenreis omdat de week er aardig ingehakt heeft.
Terugblik
In totaal heb ik in 8 dagen 666,6 km gereden en daarin 22560 hoogtemeters overbrugd. De eerste dagen ben ik erg gretig geweest met het rijden van extra klimmetjes en dat heeft aardig doorgewerkt naar het eind van de week toe. Ik heb nog nooit zo diep hoeven gaan om boven te komen als op de Galibier, maar desalniettemin heb ik enorm genoten van erg mooie natuur en geweldige klimmen.