Dag: 0 1 2 4 5 7 8 10 11 12

Oostenrijk 2007 - Alpen

Dag 0: 21-07-07 : Reisdag

Met drie fietsen op het dak, een achterbak vol bagage en de vier zitplaatsen bezet, is de auto goed gevuld en klaar voor de reis, als we om 6.30u vertrekken. Ook onderweg 'rijden' de fietsen met ons mee, dank aan de zon :), en de reis verloopt voorspoedig. Uiteindelijk zijn we rond 19u op de plaats van bestemming: Zell am See. Het 'huisje' dat we gehuurd hebben, blijkt de benedenverdieping van een volledige woning te zijn en ziet er keurig uit. Vanaf een heerlijk groot balkon/terras hebben we op de eerste avond een prachtig uitzicht op een vuurwerkshow, een mooie start van de vakantie.

Dag 1: 22-07-07 : Grossglockner (69.4km, 1910hm)

Ik ben hier gekomen om te klimmen, dus laten we dat direct de eerste dag maar doen. Het zonnetje van gisteren heeft plaats gemaakt voor bewolking, maar het is droog en qua temperatuur erg aangenaam. Mijn allereerste echte klim staat op het programma, en ik heb niet de minste uitgekozen. Vanuit het dal stijgt de weg al behoorlijk op weg naar de tolpoortjes; er zitten al stukken van 11% in. Maar... straks begint de klim pas echt: 12,9km aan 10,7% gemiddeld, zonder echte rustmomenten, want de klim is erg geleidelijk. Bij de tolpoortjes is een poortje voor fietsers gemaakt alwaar je voor 2 euro een kaartje uit de muur kunt trekken dat je bovenop weer in een automaat kan stoppen om zodoende je tijd te registreren en op te nemen in een klassement.

Vol goede moed begin ik aan de klim, maar merk toch al heel gauw dat ik dolblij ben met mijn triple, en wordt mijn allerkleinste versnelling volop benut. Alleen op die manier weet ik mijn beentempo nog een beetje op tempo te houden. Tja... hoe snel kun je nou zo'n puist oprijden... laat ik maar een tempo aanhouden waarvan ik denk dat ik het een uur vol kan houden. Ik zie dat dat bij ongeveer 12 km/u ligt, dus laat ik proberen dat aan te houden. Verderop merk ik meer en meer dat dat erg lastig is, maar onder de 10 probeer ik koste wat kost te voorkomen. Ongeveer halverwege ga ik even een minuutje van de fiets om even de rug te ontlasten. Zo lang in eenzelfde houding kracht moeten zetten zorgt voor een zeurende onderrug, dus de pauze is erg welkom. Meteen eet ik even een reepje, maak een foto en stap dan weer op. Het is érg rustig op de klim en ik geniet van de stilte die slechts af en toe wordt verstoord door een koeienbel. Dan rij ik ineens de bewolking in en het zicht wordt een stuk minder. Ook nu hoor ik zo nu en dan een koeienbel, maar zie lang niet altijd meer waar het geluid vandaan komt.

De weg slingert verder omhoog en ik vraag me zo nu en dan af wanneer de top nou eens komt. Maar... dan zie ik wat gebouwen opdoemen uit de mist/bewolking. Het zicht is erg beperkt en het is hier goed fris. Natuurlijk even een foto maken ter bewijs van het behalen van m'n eerste alpencol, dan gauw m'n jasje aan en terug naar beneden, voor het uitzicht hoef ik hier niet langer te blijven, het zicht is ongeveer 20 meter. De afdaling is dan ook een flinke uitdaging. De eerste bochten zijn zo goed verstopt dat ze slechts te vinden zijn doordat er plots een vangrail voor je neus opdoemt. Nu snap ik waarom er totaal geen volk is vandaag. Enkele bochten verder is het zicht gelukkig al een stuk beter. Wel zit ik klappertandend op de fiets en zie ik niet al te veel door mijn bril. Bij een souvenirshop/cafeetje niet zo ver van de top ga ik even aan om een servetje te vragen en mijn bril droog te maken.

Dan volgt het mooiste deel van de tocht van vandaag: de afdaling. De weg is grotendeels goed overzichtelijk en het gebrek aan verkeer komt nu erg goed uit. Het is erg vreemd om ineens een warme luchtlaag binnen te rijden, de temperatuur schiet ineens omhoog en het is weer goed toeven op de fiets. Bij de tolpoortjes flink in de remmen en eens kijken in de computer hoe vlot ik gereden heb: 1:23:15. Later zie ik op internet dat dat de 37e tijd van het jaar was. Na de verdere afdaling het dal in, ga ik terug naar het huisje, waar ik nog wel even m'n best moet doen om boven te komen, want ook hier loopt de weg nog aardig op.

Dag 2: 23-07-07 : Saalbach - Hinterglemm - Lengau (60.6km, 880hm)

Na de eerste klimervaringen van gisteren op de hoogste pas van Oostenrijk, vandaag maar even iets minder gek doen. Het weer is goed, wel bewolkt, en ik vat het plan om het dal van Saalbach - Hinterglemm te verkennen. De route voert eerst door het relatief vlakke dal en loopt dan geleidelijk op, waarbij een aantal kleine dorpjes aangedaan worden. In Saalbach ga ik even aan om een blik op het centrum te werpen. Vanaf de hoofdweg loopt een kasseiweggetje steil omhoog naar een authentiek dorpspleintje. Weer terug op de hoofdweg vervolg ik mijn weg het dal in. Voordat ik er erg in heb, rij ik bij Hinterglemm de tunnel in; daar voel je je toch niet zo op je gemak, want het autoverkeer zorgt voor een enorme hoop herrie, waarbij je geen idee hebt of het van voren of van achteren komt, en maar hoopt dat ze je zien en voldoende ruimte laten. Na een paar honderd meter is er gelukkig weer licht en niet veel verder eindigt de asfaltweg en gaat slechts een onverharde weg verder. Tijd om terug te keren dus. Met een lekkere vaart passeer ik de tunnel nu een stuk aangenamer in dalende lijn. De weg terug bestaat uit één lange bijtrap-afdaling en verloopt dus lekker vlot.

Dag 4: 25-07-07 : Dientner Sattel - Filzensattel (106.3km, 2150hm)

Na een opgelegde rustdag waarop de weergoden ons niet echt gunstig gezind zijn, maak ik vandaag een rondrit waarop er weer het nodige klimwerk op het programma staat. Het begin is hetzelfde als op dag 1, maar ik sla niet af richting de Grossglockner, maar volg nog even de grote weg. Het is een autoweg, waar je in Oostenrijk gewoon op de fiets mag rijden en het gaat in licht dalende lijn. Zonder dat ik het heb zien aankomen, verbreedt de weg ineens naar een vierbaansweg... dat was niet echt de bedoeling. Gelukkig daalt de weg behoorlijk en is het snelheidsverschil met de auto's niet zo groot (zelf rij ik zo'n 60-70km/u). In de verte zie ik een lange tunnel aankomen; daar wil ik niet graag doorheen, dus gauw spotten of ik nog ergens van de weg af kan. Gelukkig gaat er nog een klein weggetje, dat waarschijnlijk voor onderhoud is aangelegd, van de grote weg af, dus dat volg ik maar. De weg slingert zich omhoog en er ontvouwt zich een leuke ontdekkingsreis, waarin ik op allerhande onverwachte plekken uitkom; Zo schittert de zon in een groot waterbekken in Oberuntersberg, waarna de weg als klein kronkelend weggetje weer omlaag voert door enkele kleine dorpjes.

Weer beneden begeef ik me naar St. Johann im Pongau om zo weer op de geplande route uit te komen. Er volgt een klein stukje relatief vlakke route waarna ik weer afsla om de Dientner Sattel te beklimmen. Van tevoren heb ik op de kaart zien staan dat er een stukje 14% in zit, dus dat wordt flink klimmen. Het blijkt in werkelijkheid maar liefst drie kilometer lang zo steil te zijn (gemiddeld boven de 10%), dus ik mag flink aan de bak. Eenmaal bovenaan gekomen, is de beloning dan ook wel groot als er een prachtig uitzicht op de kale bergpieken volgt. Ik zak een klein stukje af, waarna de Filzensattel volgt met een afdaling door een bosrijk gebied. De weg volgt de slingers van een riviertje en evenals het water begeef ik me ook weer richting Zellersee.

Dag 5: 26-07-07 : Grossglockner (71.4km, 1930hm)

De tijd is aangebroken om een tweede poging te doen op de berg waarvoor ik gekomen ben. Nu ik meer gevoel bij het klimmen heb en bovendien de klim ken, moet er toch een snellere tijd in zitten. In ieder geval zijn de weersomstandigheden een stuk beter, en met een stralende zon begeef ik me naar de voet van de Alpen-reus. De klim gaat een stuk beter en ik kan vanaf de start een lekker ritme aanhouden. Op twee derde heb ik een lastig momentje, maar prent mezelf in dat ik door moet en al gauw heb ik het tempo weer op peil. Dit keer kan ik de top in de laatste kilometers zien en dat motiveert des te meer om er nog een tandje bij te zetten. Bij de finish van de tijdmeting aangekomen krijg ik zo snel het kaartje niet te pakken, maar gelukkig heb ik hem in tweede instantie wel en stop hem gauw in de daartoe bestemde sleuf. Een paar Duitse toeristen hebben mij zien rijden en complimenteren me. Ik ben zelf ook zeker tevreden met mijn gereden tijd: 1:16:11, de 19e tijd van het jaar, en 163e sinds het bestaan van de tijdmeting (1998). Niet slecht voor een onervaren klimmer, al zeg ik het zelf.

Nadat ik wat bijgekomen ben wil ik nog even kijken wat er op de Edelweisspitze te vinden is, maar kom er al gauw achter dat de enige weg daar naartoe een behoorlijk slechte klinkerweg is. Omhoog is dat nog niet zo'n probleem, maar ik zie de afdaling daarop niet echt zo zitten, dus halverwege keer ik om. Omdat ik de afdaling al eens eerder gereden heb, durf ik iets meer snelheid te pakken. De vele bochten en toenemende aantallen tegemoetkomende auto's maken het echter lastig om écht snel te gaan. Bij de tolpoortjes snel kijken wat er op de teller heeft gestaan: 79.5km/u... grml... waarom nou net niet dat tikkeltje sneller. Nou ja, er zullen nog meer afdalingen volgen.

Dag 7: 28-07-07 : Stubachtal - Kaprun - Kesselfall (102.6km, 1820hm)

Gisteren wederom de Grossglockner op geweest, maar dit keer met de auto en de rest van de familie en nog een stukje verder dan ik per fiets heb afgelegd: te voet de gletsjer op. Vandaag leidt de route naar een ander dal, twee om precies te zijn. Het weer is niet uitmuntend, maar goed genoeg om op pad te gaan. Onderweg krijg ik echter een bui op m'n dak, maar daarna breekt de zon door en wordt het nog erg warm. Aan het eind van het eerste dal (Stubachtal) tref ik een stuwmeer, zoals er zovelen zijn in deze omgeving en in het dal tref ik een groot schakelstation aan dat verraad waar het hier om draait: waar ik in de afdalingen potentiële energie in kinetische omzet, worden er hier heel wat lampjes mee gevoed.

Ik vervolg m'n weg naar Kaprun, waar ik verrast wordt door een stel haarspeldbochten zeer vroeg in het dal. Hier stijgt de weg flink en zijn mooie uitzichten te bewonderen, waarna het afvlakt en vervolgens het meer verwachte profiel laat zien: geleidelijke stijging die toeneemt des te verder je het dal in gaat. Aan het eind van dit dal rijd ik langs de onfortuinlijke bergtrein en volgen nog enkele haarspeldbochten naar het einde van de weg. Hier zou je nog verder kunnen (per voet) naar een waterval, maar dat laat ik voor wat het is. De weg terug is wederom grotendeels in dalende lijn en moe maar voldaan arriveer ik in het huisje.

Dag 8: 29-07-07 : Rauris - Bucheben (83.1km, 1000hm)

Ook vandaag doe ik weer een skigebied aan: Rauris. Dit dal leidt naar Bucheben, waar her en der langs de weg enkele poppen staan opgesteld, ongetwijfeld ter ere van een oogstfeest o.i.d. Dit dal blijkt niet het mooiste te zijn, en ik besluit in Bucheben om te keren en de laatste paar kilometers te laten voor wat het is. De inspanningen van de afgelopen dagen beginnen er ook wel een beetje in te wegen, dus is het verstandiger even niet te forceren.

Dag 10: 31-07-07 : Taxberg (Ziegelhütte) - Dientner Sattel - Filzensattel (86.1km, 1930hm)

Na een rustdag begin ik met frisse moed aan de tocht van vandaag. Op de kaart zag ik een leuk bergweggetje, waarmee ik dacht binnendoor de grote weg te kunnen vermijden. De weg blijkt echter over te gaan in onverhard, dus keer ik om en zal nooit weten hoe de "Ziegelhütte" eruit ziet. Terug naar de grote weg en mijn alternatieve route richting Dienten. Door een smal dal waarin links en rechts de rotsen steil omhoog leiden wordt de klim telkens een beetje steiler. Bij de splitsing ga ik even rechts om de top van de Dientner Sattel ook van deze kant te bereiken (een paar dagen geleden van de andere kant beklommen) en vervolg daarna over de Filzensattel dezelfde route als destijds.

Dag 11: 01-08-07 : Filzensattel (69.8km, 1250hm)

De route van gisteren beviel goed en het spreekt me wel aan om ook vandaag weer een rondrit te doen, dus rij ik dezelfde route als gisteren, maar laat de extra uitstapjes (Ziegelhütte en Dientner Sattel") zitten. Het klimmen gaat me weer een stuk lekkerder af dan een paar dagen geleden, dus de kilometers vlotten snel en dat blijkt wel uit mijn gemiddelde van 30.17 km/u ondanks dat ik daar onderweg nooit op heb gelet.

Dag 12: 02-08-07 : Grossglockner (73.7km, 1940hm)

Na het bemoedigende rijden van gisteren, wil ik nog een derde poging op de Grossglockner ondernemen om eens te zien of ik m'n tijd kan verbeteren. In een alles-of-niets poging start ik sneller dan de vorige keer. Waarschijnlijk is dit ook wat me later opbreekt, ongetwijfeld gecombineerd met de vermoeiing van alle gemaakte tochten, want uiteindelijk ben ik een minuut trager, terwijl ik ervan overtuigd ben nog wel wat sneller te kunnen. Ik kan wel zeggen dat ik deze weg nu wel aardig op m'n duimpje ken, dus moet het dit keer in de afdaling gebeuren. Het is nog relatief rustig op de weg, dus zijn er af en toe mogelijkheden om de fiets goed te laten lopen. Toch duiken er telkens weer bochten op waarvoor de remmen flink ingeknepen moeten worden, of komt er toch weer een auto tegemoet waardoor ik niet de ideale lijn kan aanhouden. Kort voor de tolpoortjes grijp ik echter mijn kans als ik ver vooruit kan kijken en zie dat er geen tegemoetkomend verkeer is. Zo hard als ik kan trap ik bij op de 52-12 en ga pas op het allerlaatste moment in de remmen voor de tolpoorten. Al bijtrappend heb ik er 85.9 km/u uit weten te persen :). Ik besluit nog even een ommetje om de Zellersee te maken alvorens terug te keren naar het huisje en sluit daarmee deze fietsvakantie af.

Terugblik

In deze vakantie heb ik mijn eerste echte klimmen gereden, en niet de minste. Ondanks de lichamelijke ontberingen tijdens het klimmen, overheerst toch het geweldige gevoel van het halen van de top en het genieten van al dat natuurschoon, gevolgd door de sensatie van het dalen. Het klimmen ging me makkelijker af dan ik wellicht van tevoren gedacht had en als ik mijn klimtijden vergelijk met wat anderen hebben gedaan, doe ik het zo slecht nog niet. Kortom, dit smaakt duidelijk naar meer...
In totaal heb ik op 9 fietsdagen 723.0 km gereden en daarin 14810 hoogtemeters overbrugd.