Bormio, Passo Gavia, Ponte di Legno, Monno, Passo Mortirolo, Grosio, Bormio |
Wat een rotstreek. De verwachte makkelijke weg terug bleek een stuk zwaarder. Gavia liep lekker, bovenop was het niet koud, wel wat wind, dus lekker binnen gezeten voor een kopje thee. Jan kwam niet al te veel later en daarna ook Patrick. De houtkachel was aan, dus m'n shirtje kon mooi drogen oer een stoel. Na de thee is Patrick terug gegaan en Jan en ik door naar de Mortirolo. In het dal stond een dikke wind tegen. Gelukkig liep de weg af. Op de Mortirolo zo goed als windstil en erg warm vanwege volop zon. Nog extra water getapt bij een fonteintje. Er zaten af en toe toch flink minne stukken in; voorwiel kwam af en toe los, dus de achterkant is ook nog wel lastig. Bovenop op Jan gewacht en toen afgedaald. Vrij slecht weg, dus goed opletten. Daarna door het dal toch af en toe flink klimmen en Jan reed niet zo lekker meer, dus gaf hij aan dat ik wel door kon rijden. Verderop bleek de weg opgebroken en was een creatieve omleiding voor fietsers gemaakt: 15% volgens bordje en later (volgens Polar) zelfs 19%. Dit viel zwaar tegen omdat het onverwacht was. Jan bleek over een stukje opgeboken weg (dat al vrij gauw in asfalt bleek over te gaan; wat niet vooraf te zien was en ik dus niet door had) te hebben afgesneden en zo kwamen we toch ongeveer tegelijk aan (terwijl ik 4 km meer gereden heb op dat laatste stuk). Blij om weer terug te zijn: moe maar voldaan! |