Dag: 0 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19
Canarische Eilanden 2015
Dit keer een iets ander verslag dan van de andere reizen. Het doel van deze reis, na het voltooien van mijn PhD, is vooral tot rust komen en nieuwe energie op te doen. Aangezien ik even 'weg van hier' wou en wat zon wel prettig zou zijn, viel mijn keuze op de Canarische Eilanden. Dagen lang alleen maar aan het strand liggen kan ik niet, dus wordt het een actieve vakantie waarin ook gewandeld en gefietst wordt.
Dag 0: 16-01-15 : Heenreis
's Ochtends zoek ik nog even op hoe het zit met de losse kaartjes in de bus en zie tot mijn verbazing dat het losse kaartje een "ritkaart" is en dat overstappen niet mag. Kortom, de rit naar het vliegveld gaat me geen 3.5 euro maar 7 euro kosten. Misschien toch maar eens een OV chip kaart overwegen, want dat scheelt niet minder dan 60% op zo'n rit. In de tweede bus volgt nog een verrassing als de chauffeur zegt geen kaartjes te verkopen. Hij wijst even later naar de automaat in het midden van de bus zonder er verder nog een woord aan toe te voegen. Terwijl ik met twee koffers naar de automaat worstel, trekt hij al op, fijn... De automaat werkt erg traag en sluit na iedere munt de sleuf zodat het een eeuwigheid duurt om de 4 munten in te werpen. Eindelijk geeft hij aan dat het resterende bedrag 0 euro is, maar een kaartje komt er niet uit. Onderwijl weet de chauffeur de rem ook goed te vinden zodat mijn koffer op wieltjes aan de wandel gaat. Ik heb het wel gehad met deze 'gastvrijheid' van Hermes en plof neer in de dichtstbijzijnde stoel.
Op het vliegveld gaat het gelukkig wat soepeler. Na de self-checkin soepeltjes door de controle en naar de gate. Het vliegtuig is ietsjes vertraagd, maar dan zoeken we toch het luchtruim. Het vliegtuig zit vol met grijze kopjes en her en der en jonger exemplaar. Na de nodige turbulentie doemt ineens de top van de vulkaan El Teide op boven de wolken Niet veel later landen we, met stevige zijwind, op de luchthaven Tenerife Zuid. Na heel veel "nee" te hebben gezegd tegen de mevrouw die me allerhande extra's probeert te verkopen, krijg ik de sleutels van de huurauto. Bijna ieder paneel heeft al schade, dus veel kan ik niet meer fout doen. Zelf ontdek ik nog twee schades die niet gerapporteerd staan, die laat ik toch maar even bijschrijven. Behoudens de oppervlakkige schade is er weinig mis met de auto. Op weg naar het hotel begrijp ik de staat van de auto als ik zie hoe slecht men hier rijdt en hoe onoverzichtelijk de wegen zijn aangelegd (lees: invoegstroken van slechts 20m lang om de snelweg op te komen, inconsequente voorrangsregels op rotondes, en zo verder). Heelhuids kom ik bij het hotel aan. Na ingecheckt te hebben eerst maar even te voet de directe omgeving verkennen. Ik loop naar het strand en ben net op tijd om de zonsondergang mee te maken. Boven de vulkaan hangen wolken die schitterend rood verlicht worden door de ondergaande zon: de vulkaan staat in brand!
Ik vier de start van deze vakantie met een lekker Italiaans ijsje en loop weer terug richting hotel. Nog even langs de supermarkt om vooral water in te slaan, want dat wat hier uit de kraan komt is niet echt te verteren. 's Avonds sluit ik aan bij het redelijk massale lopend buffet en kies deze eerste dag in Spanje natuurlijk voor de paëlla, wel aangevuld met wat groente en aardappels, want ja, ik blijf wel een Nederlander ;). Één ding weet ik zeker: honger zal ik hier niet lijden.
Dag 1: 17-01-15 : El Teide (auto)
Haast niet te geloven in zo'n zonnig oord, maar ik heb vannacht kou geleden onder een dun laken en ook 1 deken was niet genoeg om het warm te houden, dus beide dekens uit de kast getrokken en daarmee toch lekker kunnen slapen. De weersverwachting voor vandaag is beter dan voor de dagen erop, dus meteen maar de kans gegrepen om de grote vulkaan te beklimmen, maar vandaag wel met de auto. Later in de week zal nog wel een poging per fiets volgen. Lekker op tijd vertrekken betekent voor de drukte aan lekker wandelen bij Los Roques, net onder de voet van de vulkaan (d.w.z. daar waar je slechts te voet of per kabelbaan verder naar boven kan). Vervolgens aan de andere kant de vulkaan weer afgereden richting de oceaan en daar gepicknickt om vervolgens van een derde kant weer de vulkaan op te rijden en zo een goede (voor)verkenning van de fietstochten te maken en alvast van het uitzicht en de vreemde landschappen te genieten.
Bij terugkeer in Las Americas is het bewolkt, maar dat schrikt niet af om het zwembad in te duiken. Vandaag kan ik gelukkig in de eerste shift eten en dat is wel fijn omdat je daarna nog tijd hebt om even de stad in te gaan waar de cafeetjes wat meer tot leven zijn gekomen. Onder het genot van een verse jus en de muziek verzorgd door een Elvis imitator die zeker niet onaardig kan zingen, schrijf ik mijn verslagje van de dag.
Dag 2: 18-01-15 : Rustdag
Vandaag roep ik uit tot rustdag, maar wel nadat ik 's ochtends een flinke wandeling heb gemaakt over de boulevard en door het dorp. Daarna is mijn puzzelboek mijn vriend, wanneer mogelijk lekker in het zonnetje op een ligbed aan het zwembad en anders op het balkon.Dag 3: 19-01-15 : Tenerife: Guia de Isora rondrit (62km, 1282hm)
Vandaag kan ik de huurfiets ophalen. Na het regelen van de formaliteiten krijg ik een Ridley mee. Ik ga terug naar het hotel om me om te kleden en daarna op pad te gaan voor een klein ommetje. Het schakelwerk loopt niet helemaal zoals het hoort, dus ik ga nog even via de fietswinkel zodat ze dat voor me kunnen oplossen. Ik vervolg mijn route door het dorp, langs de boulevard, maar het is druk met allerhande overstekende voetgangers, dus het is hier hollen en stilstaan. Als ik de drukte achter me gelaten heb, neemt de gradiënt van de weg ook behoorlijk toe en vanaf dan is er ook geen meter meer vlak. Ik begeef me in grote lijnen langs de kust, maar wel iets anders dan over een Nederlandse dijk, hier loopt de weg telkens omhoog het binnenland in om daarna weer richting kust af te dalen. De rit verloopt zo tot in Playa de San Juan. Ik verderop donkere wolken en ook een regenboog. Omdat ik niet zo'n zin heb om de regen in de fietsen besluit ik niet helemaal door te rijden tot in Los Gigantes alvorens het binnenland op te zoeken, maar besluit hier de kust te verlaten. Met een stijging van tussen 5 en 8 procent slingert de weg hier omhoog tussen de bananenkwekerijen door. De rust hier is een schril contrast met de drukte op de kustweg waar ik even geleden nog reed. In Guia de Isora heb ik zo'n 600 meter geklommen en kom ik op de doorgaande weg uit. Nog dreigender wolken trekken over de Teide en de temperatuur is merkbaar gezakt. Ik besluit terug te keren naar Playa de Las Americas. Vanaf hier gaat het voornamelijk in dalende lijn. Ik besluit nog even door te rijden naar Los Christianos en neem een kijkje bij de veerpont die net aanmeert. Terug bij het hotel staan er 62km en 1282hm op de teller. Een mooie voorbereiding op de geplande tocht van morgen naar El Teide.
Dag 4: 20-01-15 : Tenerife: El Teide via Guia de Isora (122km, 3106hm)
Er zijn wel wolken te zien, maar die zien er niet al te onvriendelijk uit, dus de geplande rit gaat door. Het vertrek gaat als de terugkeer van gisteren maar dan in omgekeerde richting, oftewel de meest directe route naar Guia de Isora en dan verder klimmen naar de Teide. Ik heb de keus om door te rijden naar Chio en daar de klim aan te vatten, of binnendoor te klimmen vanuit Guia de Isora. Aangezien ik de weg naar Chio aardig zie aflopen, schat ik in dat de binnendoorklim wel steiler zal zijn, maar niet zoveel... Hoe fout kon ik zitten... Het begint met een stukje 12 procent waarna het weer wat lichter wordt. Dan volgt een lang stuk tussen 10 en 12 procent met in de bochten nog ietsjes meer. Maar dan doemt ineens een muur op. De teller schiet door naar 25 procent. Het is stoempen op deze compact en ik heb heimwee naar mijn tripletje, maar deze eerste muur weet ik te overleven. Eventjes mag ik op adem komen op een stuk van 15%, maar direct daarop volgt muur nummer twee. Ook dat lukt nog, maar als ik zie dat er nog een steil rotstuk volgt, stap ik toch even af om op adem te komen, want ik hijg als een paard. Ik stap weer op en kan meteen weer aan de bak (20%). Als ik de hoek om kom, knikt de weg nog verder omhoog, dit is zeker meer dan 25% en ga ik niet aan kunnen op dit verzet. Ik moet me helaas gewonnen geven en loop een dertigtal meters. Zodra het weer iets draaglijker wordt, stap ik weer op en vervolg mijn weg naar boven waar de helling tussen 15 en 20% blijft stijgen. Een bejaard paar dat even terug met de auto voorbij kwam, staat nu langs de kant van de weg en knikt goedkeurend als ze mij buiten adem voorbij horen puffen. Een uitkijkpunt biedt een goed excuus om nog even van de fiets te kunnen. Ook hier wordt ik nagekeken door mensen die niet snappen dat (of waarom) iemand hier omhoog fietst. Gelukkig kom ik niet veel later op de hoofdweg uit met een veel draaglijker helling van 5-7%. Enigszins bang dat ik mijn kruid vandaag al verschoten heb, vervolg ik mijn rit... nog een dertigtal kilometers tot de top.
De beklimming van deze kant kenmerkt zich door lange rechte wegen en zeer weinig bochten. Het hellingspercentage mag dan wel te doen zijn, maar de lengte van de klim begint toch wel door te wegen. Vanaf het hotel is het namelijk ongeveer 70 kilometer tot de top, waarvan slechts een heel klein gedeelte in iets dalende lijn gaat, en geen enkel stuk vlak. Het wordt ineens koud in het dungezaaide dennenbos en ik zie dat iets verderop de wolken met een rotgang over de weg jagen. Toch maar even m'n regenjasje aan om de wind van m'n lijf te houden. Mijn tempo neemt langzaam maar zeker af en het kost me echt moeite om 6% helling met wind (schuin tegen) te overwinnen. De rit duurt een stuk langer dan verwacht en mijn water raakt op. Op deze manier ga ik het niet halen tot de top van El Teide om daar nieuw proviand te kopen. Bij een parkeerplaatsje spreek ik een paar jeep-rijders aan (van een of andere safaritoer) en weet een flesje water te bietsen. Heel hartelijk dank!Nu kan ik ook mijn laatste reepje opeten zonder daardoor alleen maar verder uit te drogen en ik zie het wel weer zitten om na Busco dEl Teide de afslag naar de lift (naar de top van de Teide) te nemen voor nog 300 extra hoogtemeters. De wind staat echter pal tegen en wanneer de weg tussen de rotsen door slingert, moet ik uit alle macht op de pedalen staan om überhaupt vooruit te komen doordat de wind hier gekanaliseerd wordt en toch zeker kracht 7 bereikt, als het niet meer is. Bij Los Roques ben ik zo kapot dat ik besluit om eerst te gaan eten voordat ik de laatste 3 kilometer afleg. Een groot stuk appelkruimeltaart, een soort saucijzenbroodje en nog een koek gaan samen met twee flesjes fruitsap in recordtijd naar binnen. De bidons vul ik met water en na nog even op temperatuur te zijn gekomen stap ik weer op voor het laatste stukje. De laatste 1.5km moet nog even hard gewerkt worden tegen 10%, maar dan sta ik toch bij de liften, hoger kan ik op de fiets niet komen. Hier koop ik nog even een twix om te zorgen dat ik onderweg terug naar het hotel ook nog wat kan nemen (mijn reepjes en bananen zijn op) voor het astronomische bedrag van 2.65 euro, maar dat is hij me dit keer wel waard. Het is hier koud, dus ik daal gauw af naar Busco dEl Teide. Dan mag ik weer 200 hoogtemeters klimmen om bij El Retamar te komen en dan kan ik echt de afdaling inzetten. Bovenop tref ik een Engelsman die deze pas van de andere kant heeft bedwongen. Ik verzorg een foto van hem bij het bordje en omgekeerd en we bespreken nog kort onze ritten. Hij geeft aan dat ik me goed warm moet aankleden, want het is 'chilly'. En daar zegt hij niets te min mee. Ik zie dat er een flink wolkendek iets lager hangt waar ik doorheen zal moeten en doe dus mijn regenjasje maar weer aan. De man had gelijk, want de temperatuur zakt van een 17 naar slechts 4 graden Celsius om daarna gelukkig weer langzaam op te lopen naarmate ik dichter bij de kust kom. De afdaling vlakt wat af en dan is het lekker bijtrappen tot in Playa del Ingles. Nog even opletten voor een 'grapje' van de wegbeheerder als ik ineens zie dat het doorgaande verkeer (ik dus) geen voorrang heeft op tegemoetkomend linksafslaand verkeer. Met moeite krijg ik de fiets op tijd van 70km/u tot stilstand en kan voorrang verlenen. Het hotel is snel gevonden en na een heerlijke douche en een heuse vreetpartij plof ik neer op bed en kom daar de komende twee uur niet meer vanaf totdat het tijd is voor het avondeten. De rit van vandaag was 122km lang, kende 3106 hoogtemeters (de grote klim van 0 tot 2325m hoogte met nog wat kleiner op en af) en ging met 21.8km/u.
Dag 5: 21-01-15 : Rustdag
Wanneer ik 's ochtends wakker wordt, voel ik nog de vermoeidheid van de rit van gisteren. Die heeft er kennelijk meer ingehakt dan gedacht. Daarnaast is het flink bewolkt, koud en staat er veel wind. Al met al nodigt het niet uit om op de fiets te springen. Ik wacht (vergeefs) op de zon en besluit in de loop van de ochtend de fietsrit te vervangen door een autorit en wat wandelwerk. In El Medano schijnt de zon volop, maar staat een nog hardere wind waar ik menig fietser tegen in zie boksen. Ik zet de auto aan de kant en geniet van het uitzicht op de wind- en kite-surfers en doe een geïmproviseerde picknick. Daarna trek ik de heuvels in en overschouw het massatoerisme aan de kust vanuit de hoogte waar het prettig rustig is. Weer terug in de heisa doe ik nog even inkopen voor de grote wandeltocht/hike van morgen en daarna spring ik het zwembad in. 's Avonds nog even naar café Los Angeles voor een verse jus en daarna op tijd onder de wol om morgen weer uitgerust voor de dag te komen.Dag 6: 22-01-15 : Masca Hike (6km, -600hm)
Om 9.15u stopt een busje van XploreTenerife voor het hotel. Aan boord Paul en Diana van de organisatie en Stefanos, een Griekse student die net als ik de voettocht door de kloof van Masca wil maken. Paul geeft aan doorgaans 5 tot 7 deelnemers te hebben, maar dit keer wat minder zodat Stefanos en ik een privé-gids hebben. De tocht naar Masca gaat vlot en onderweg maken we kennis. Aangekomen in Masca gaan we te voet de kloof in. De tocht zal van 650m hoogte helemaal naar de zee gaan over 6km rotsachtig terrein en duurt normaal gesproken ongeveer 3 uur (tussen 2.5 en 3.5 uur), al geeft Paul aan de laatste keer 4u15m nodig te hebben gehad met een wat minder atletische deelnemer. We dalen dieper en dieper de kloof in en de muren aan weerszijden worden telkens hoger. In het begin is het pad nog redelijk makkelijk begaanbaar met her en der zelfs houten treden, maar al gauw wordt het pad ruwer en moet er van steen tot steen gesprongen worden of met enig kunst en vliegwerk tussen grote rotsen door geworsteld worden om onze weg te kunnen vervolgen. 
Zo nu en dan nemen we even de tijd om van de natuur om ons heen te genieten, we krijgen uitleg over de parasieten op de cactusplanten die rood/paarse kleurstof bevat wat vroeger een voornaam exportproduct van de Canarische Eilanden was en o.a. gebruikt werd voor kleuring van de Romeinse tunieken, en we zien berggeiten op de steile rotswand. We vorderen vlot en stoppen onderweg twee keer om even wat water te drinken, maar besluiten de picknick te bewaren voor aan het strand, want het loopt wel lekker. 
Na slechts 2 uur, recordtijd aldus Paul, bereiken we het strand al en nemen plaats op de pier waar later de boot zal aanmeren voor onze lunch. Gedurende de wintermaanden is dit strand een kiezelstrand, maar in de zomermaanden spoelt zand aan zodat een mooi zandstrand ontstaat. Daar hebben we helaas nu niets aan, en bovendien is de zee erg ruw zodat ook zwemmen/snorkelen er vandaag niet in zit. Desalniettemin is het lekker nagenieten van de tocht hier aan het water als ook af en toe de zon door komt. We grappen wat als we zien dat de mensen voor ons wat moeite hebben om aan boord te komen als de boten niet aanmeren, maar even komen aanvaren zodat gauw opgestapt dient te worden alvorens weer achteruit te varen om te voorkomen tegen de rotsen geslagen te worden door de golven; dat moet zo nu en dan mis gaan is de conclusie. En ja, bij mij gaat het bijna mis omdat ik gevraagd wordt (lees een zetje krijg) om op te stappen als de boot net wordt opgetild door een grote golf en de schipper besluit om toch achteruit te gaan. Gelukkig laat ik op tijd de railing los en weet me net aan staande te houden op de gladde stenen van de pier. Poging twee kan ik zelf timen en gaat een stuk makkelijker. 
De tocht terug gaat langs de hoge rotswanden van Los Gigantes en na zo'n 15 minuten staan we in een klein haventje weer op vaste grond. Terug bij het hotel ben ik blij de schoenen even uit te kunnen doen en m'n zere voeten even te luchten. Daarna wandel ik nog even naar de boulevard om een ijsje te halen, maar erg soepel gaat dat niet meer. Slapen gaat vannacht wel lukken!
Dag 7: 23-01-15 : Tenerife: El Teide via Vilaflor (119km, 3222hm)
Ik wordt wakker met een enorme spierpijn in m'n bovenbenen en kuiten afkomstig van de intensieve wandeling van gisteren en kom bijna m'n bed niet uit en later haast de trap niet af. De pijn verbijtend strompel ik naar het ontbijt... en dat moet straks een berg op. Een blik uit het raam leert me dat de lucht vrij van wolken is, dus perfect weer om weer naar El Teide te gaan. Maar, gaat dat wel lukken? Gelukkig gaat fietsen me beter af, ik voel de spieren wel, maar het gaat toch niet onaardig, dus ik besluit het erop te wagen; ik kan altijd terug als het niet meer wil. Dit keer ga ik via San Miguel de Abona en Vilaflor. In dat laatste plaatsje koop ik nog wat drinken en eet wat reepjes op een bankje, heerlijk in het zonnetje. De laatste 10km (tussen beide eerder genoemde plaatsen) waren zwaar: 10-13%, maar vanaf hier gaat het geleidelijker met 6-9% tot El Retamar. Na een foto bij het colbordje zet ik de afdaling in naar Boca de Tauce om direct door te rijden naar El Teide. Ook vandaag staat er weer een flinke wind tegen, maar gelukkig niet zo erg als de vorige keer. De laatste kilometers gaan toch wel weer zwaar, maar des te fijner het gevoel om boven te geraken. Daar spreek ik kort een andere wielrenner die me vraagt of ik Contador ook gezien heb. Niet helemaal zeker of hij grapt of niet, geef ik aan hem niet gezien te hebben. 
Na wat foto's gemaakt te hebben keer ik om, om te kijken of hij wellicht op de parkeerplaats bij de lift staat (die ben ik dit keer voorbij gereden om naar de pas te rijden die overigens een paar meter hoger blijkt te liggen en dus de werkelijke top te zijn). Ik ben nog maar een honderdtal meters op pad als ik een bocht om draai en ineens Alberto Contador voorop met daarachter 5 of 6 ploegmaten in groep zie rijden. Helaas heb ik mijn fototoestel niet bij de hand, dus een foto zit er zo gauw niet in, maar mijn groet wordt wel beantwoord. Ze gaan overigens met een sukkeltempo naar boven, dus klaarblijkelijk een rustige duurrit vandaag op hun schema. Gelukkig heeft iemand anders wel een foto weten te maken (bron). De afdaling naar Les Roques gaat vlotjes met de wind eerst in de rug, daarna schuin van opzij. Wel even opletten om niet ineens van de weg geblazen te worden als de fiets bij 80+km/u toch niet zo vast aanvoelt als mijn eigen. Bij het informatiecentrum/restaurant ga ik weer aan voor een stuk gebak en wat drinken wat ik in het zonnetje met een prachtig uitzicht op de pilaren ('Les Roques') naar binnen werk. Terug naar El Retamar gaat soepeltjes en daarna is het weer lekker afdalen geblazen helemaal tot bij het hotel. Een verfrissende duik in het zwembad heb ik vandaag wel weer verdiend en als daarna ook de kleren uitgespoeld zijn, mogen de beentjes omhoog. Behoudens een wandeling naar het (lopend) buffet en terug verblijf ik verder in horizontale richting vandaag. 119km, 3222hm, gemiddeld 21.9km/u en 6u15m van 'huis'.
Dag 8: 24-01-15 : Rustdag
Enigszins noodgedwongen verklaar ik vandaag tot rustdag. De beenspieren voelen nog slechter aan dan gisteren en het strompelen gaat nog trager, ik lijkt wel een oud wijf, waar er overigens al genoeg van rondlopen hier. Naast een paar baantjes zwemen is het enige sportieve element van vandaag een uurtje pool-biljart met een Deense hotelgast.Dag 9: 25-01-15 : Tenerife: Vilaflor rondrit (60km, 1469hm)
Na de rustdag van gisteren moeten de benen er vandaag weer aan geloven. Nog steeds is alles stram en stijf van de voettocht vanuit Masca, en echt soepel wil het niet draaien. Desalniettemin zet ik wederom koers richting de hoogste piek van het eiland, al ben ik wel wat vroeger op pad dan de andere dagen omdat ik op tijd terug moet zijn om de fiets in te leveren voor sluitingstijd (15u). Daardoor is de temperatuur toch echt wel wat lager dan de vorige ritten en het helpt ook niet mee dat de zon maar niet achter de paar wolken die er hangen uit wil komen. Vandaag pak ik de steilste doorgaande weg naar Vilaflor. Het asfalt is niet denderend, maar de weg is relatief rustig, al komen zo nu en dan grote bussen vol toeristen langs die naar één van de vele parken gebracht worden. Des te hoger ik kom, des te lager de temperatuur. Van de 17 graden bij de start zijn er nu nog maar 8 over, en ik ben nog maar op 1200 meter hoogte. Ik zie dat boven mij een dik wolkendek over El Teide hangt, al rij ik zelf nu wel in het zonnetje. De combinatie van zere benen en de kou doet mij besluiten om in Vilaflor op een bankje in de luwte en in de zon even wat te eten en te drinken om vervolgens mijn regenjackje aan te doen en de afdaling in te zetten. Dit keer laat ik de tweede helft van de klim voor wat hij is en ga lekker terug naar het hotel. Het is flink bibberen in de afdaling, maar terug op 800m hoogte wordt de weg wat vlakker en is de temperatuur hoog genoeg om het regenjackje weer uit te kunnen doen. Nu is het geleidelijk dalen tot 600m om vervolgens de resterende hoogte weer op wat hogere snelheid af te kunnen leggen (doordat de weg daar steiler naar beneden loopt). Het is druk vandaag met fietsers, veel meer dan de afgelopen dagen, in ieder geval in vergelijking met de routes die ik toen reed. Terug bij het hotel haal ik even een tasje met mijn gewone schoenen op en rij dan meteen door naar de fietsenmaker om de fiets weer in te leveren. Het fietsavontuur op Tenerife zit erop. Vandaag was de rit 59.7km met 1469hm en gemiddeld 23.5km/u.Dag 10: 26-01-15 : Rustdag
Tijd voor een dagje cultuur middels een bezoek aan de oudste stad van het eiland: La Laguna. Er staan verschillende oude gebouwen in het oude stadsdeel waar men wat uitleg op een bordje bij heeft gezet. Helaas zijn de gebouwen niet open, of wordt gevraagd om tickets zonder dat duidelijk is waar deze tickets te krijgen zijn. Dus hou ik het bij het bekijken van de buitenkant. Na een uurtje rondwandelen heb ik het wel gezien en ga ik nog even langs de bakker voor wat lekkers (het is lunchtijd) en neem ik een toeristische weg terug over El Teide. Daarmee heb ik ook de vierde kant verkend (zij het met de auto), de groene kant waar dikke wolken hangen en zo nu en dan spontaan wat druppels vallen. Eenmaal boven de wolken is de bekende top van de vulkaan weer te zien. In de rit naar beneden zie ik nog wat Saxo-Tinkoff renners klimmen, maar niet de kopman. Ook op deze laatste (hele) dag op Tenerife duik ik nog even het zwembad in onder een heerlijk zonnetje.
Dag 11: 27-01-15 : Transfer
Na het ontbijt koop ik nog even wat vers brood voor de lunch en dan vertrek ik naar de hoofdstad van het eiland: Santa Cruz de Tenerife. Na enig zoekwerk heb ik uiteindelijk de haven gevonden. Het wordt namelijk niet op de borden aangegeven, op alle kaarten staat een andere (oude) locatie en ik wordt de verkeerde kant op gestuurd door de havenmedewerkers. Hoe dan ook, blij dat ik wat extra tijd heb ingecalculeerd wacht ik op het moment dat de auto's de boot op mogen en ondertussen improviseer ik een lunch. De grote catamaran beschikt over twee autodekken en overbrugt de afstand tussen beide eilanden in 1u20m met een vaartje tussen 50 en 55km/u (met gps geverifieerd). De autoreis naar de andere kant van het eiland verloopt ook voorspoedig en het hotel is snel gevonden. 's Avonds is er een muziekavond op het terras, recht onder mijn kamer... ondanks dat de muziek wel te appreciëren is, hoop ik toch dat de komende avonden ietsjes rustiger gaan verlopen, want anders kan ik m'n slaap wel vergeten.
Dag 12: 28-01-15 : Gran Canaria: Monte Leon 2x & verkenning Maspalomas (82km, 1485hm)
Na een beroerde nacht eerst maar eens naar de receptie. De muziek blijkt een terugkerend gebeuren, dus ik vraag een andere kamer. Na enig tegenstribbelen wordt aangegeven dat ik om 13.30u aan de receptie moet staan want alleen dan ("en niet eerder of later") hebben ze een alternatief. De geplande rit naar Soria moet dus nog even wachten en ik verleg mijn plannen voor vandaag naar de Monte Léon. Het ophalen van de fiets gaat ook niet helemaal vlekkeloos, er zijn schakelproblemen, maar die worden netjes opgelost. Na enig spoorzoeken om de stad uit te komen, heb ik de juiste weg te pakken en gaat het in licht stijgende lijn. Er zijn veel wielrenners op pad, maar de meeste zijn niet bijzonder getraind. Deze rit staat als 'easy' op de website van Free Motion en ik snap wel waarom: 2 a 3 procent omhoog. Totdat ineens de weg knikt en ik boven me behoorlijk wat slingers zie. Er staat een bord dat aangeeft dat de komende drie kilometer zo zal zijn en maximaal 12%, dat is andere koek. Ik kom lekker in m'n ritme en raap heel wat fietsers op. Plots volgt de top en ik ga alweer de afdaling in. Deze route komt in een lus terug op hetzelfde punt. Daar draai ik om en rij deze pas nogmaals maar dan in omgekeerde richting. Deze kant kent niet zo'n lange aanloop en is juist in het begin steiler en naar het einde toe minder steil. Ook deze klim loopt lekker en het inhalen van andere renners motiveert verder. Dan is het tijd om terug te gaan. Ik moet nog even langs de fietsverhuurder want de voorrem hort en stoot in de afdaling... en zo is het niet vertrouwd. Als ook dat verholpen is, snel terug naar het hotel voor de andere kamer. Na het verslepen van de spullen van de ene naar de andere kamer (zit toch 250m tussen) pak ik de fiets nog even om Maspalomas te verkennen. Het wordt me al snel duidelijk dat Playa del Ingles een vreselijk drukke wijk is met veel vergane glorie. Meloneras is wat rustiger maar ziet er ook een heel stuk duurder uit. Er is een boulevard en ik kom bij toeval een ijssalon tegen met heerlijk schepijs. In totaal komt vandaag op 81.6km en 1485hm.
Dag 13: 29-01-15 : Gran Canaria: Soria, Ayacata rondrit (82km, 1485hm)
Na een heerlijke nachtrust ga ik op tijd aan het ontbijt. Aan de kust verwachten ze bewolking en mogelijk regen, maar landinwaarts zou het droog moeten blijven. Er zijn heel wat donkere wolken te zien, maar ik waag het erop. De verwachting blijkt helemaal uit te komen: aan de kust donkere wolken en landinwaarts de zon. Na slechts drie bijna aanrijdingen omdat auto's niet de juiste voorrang verlenen of geen richting aan geven bereik ik het rustige deel van de grote weg langs de kust op weg naar de voet van de klim. Het gaat wat op en af en op het laatste klimmetje voor de afdaling naar de afslag rij ik twee wielrenners voorbij. Ik hoor ze opschakelen en merk dat ze in mijn wiel plaatsnemen wanneer de aanloop van de lange klim begint. Het gaat met zo'n 2% omhoog en ik stoom lekker door. Ik hoor telkens meer geproest, gehoest en gehijg achter me en merk dat er nog maar één renner over is. Kort voordat de klim echt begint hoor ik "You go, boy" en houdt de man in mijn wiel het voor gezien. De rit naar Soria gaat tussen sinaasappelboomgaarden door en eindigt kort na een klein plaatsje in het niets, want de weg eindigt simpelweg bij een grote rotspartij. Een zijweg vanuit Soria leidt naar de iets lager gelegen stuwdam, waar ik ook een kijkje neem, alvorens op het terras plaats te nemen met een 'grande' gemengde vruchtensap. 
Ik besluit door te klimmen richting de weg vanuit Mogan naar Ayacata. Direct na de afslag knalt de weg met 15% omhoog en kent grote onregelmaat in hellingsgraad. Op een smal en stijl stuk stopt een tegemoetkomende auto om mij voor te laten gaan en ik krijg zowaar applaus en lovende woorden vanuit de cabrio. De weg is hier heel slecht en in de bochten is het goed uitkijken om niet in de vele gaten (sommige wel een meter in doorsnee en 10cm diep) terecht te komen. Ik waarschuw de tegemoetkomende, afdalende, fietsers maar even. De weg vanuit Mogan is een stuk beter en klimt met prettiger hellingsgraad. Het uitzicht wordt wat groener en er volgt een stuk door een dun bos. Bij de top van mijn rit, in Ayacata, volgt een verrassing: het ruikt hier heerlijk en het uitzicht is grandioos door de rijke hoeveelheid bloeiende amandelbomen. Ik ben blij dat het klimmen er nu zo'n beetje op zit, want echt lekker draait het niet meer. Ik kom langs een restaurantje en neem plaats op het terras. Een lekkere tosti is gauw besteld en verorberd. De afdaling is geen pretje omdat de body (tussen cassette en achteras) plots faalt en enorm veel lawaai maakt omdat hij belemmerd wordt in zijn vrijloop. Vanwege risico op geheel vastlopen, trap ik toch maar zoveel mogelijk mee, maar daarmee is het niet fijn afdalen. Er volgt nog wat op en af, goed te weten voor de rit naar de Pico de las Nieves die hier ook langs komt. Bij terugkomst bij de fietsenmaker blijkt dat de pakking kapot is en dus alle smering weg is gelopen. Het euvel wordt verholpen, nu maar hopen dat het bij deze drie problemen blijft en ik niet nog eens terug hoef naar de fietsenmaker. De rit was 98.1km lang, kende 2484 hoogtemeters en ging met 23.0km/u gemiddeld.
Dag 14: 30-01-15 : Gran Canaria: Maspalomas - Mogan v.v. (95km, 1971hm)
Aangezien het klimmen gisteren niet denderend ging, vandaag een wat rustiger dagje. Ik besluit langs de kust te rijden naar Mogan. De weg gaat behoorlijk op en af, maar kent nooit echt grote hoogteverschillen. Alhoewel ik besloten heb vandaag op het gemak te doen, wordt mijn enthousiasme toch aangewakkerd door menig wielrenner voor me, die soms bijna stilstaan op de korte klimmetjes. Hoe heerlijk is het om daar op de macht en op de grote plaat voorbij te knallen en het precies tot boven toe vol weten te houden. Na dit een drietal keer gedaan te hebben neem ik echt gas terug, want anders wordt vandaag een intensieve interval training en dat was nou juist niet de bedoeling omdat morgen de rit naar Pico de las Nieves op het programma staat. De weg komt door verschillende plaatsjes zoals Puerto Rico, Taurito en Puerto de Mogan. Van hier loopt de weg over langere tijd gestaag op met een paar procentjes tot in Mogan. Ik had meer van dit plaatsje verwacht, dus besluit ik nog ietsjes door te rijden richting Aldea de San Nicolas (hij komt uit Spanje, maar dat hij van Gran Canaria komt wist ik niet) tot de eerste top. Ik zie dat de weg zeker nog één, mogelijk nog twee keer af en op gaat alvorens die plaats aangedaan wordt, dus besluit ik terug te keren. Hierboven tref ik nog een Zweeds fietsduo en we praten even bij over de mooiste routes hier in de buurt. Onze wegen scheiden als ik omdraai en naar beneden rijd. Na Mogan lag een klein dorpje: El Molino de Viento, waar, zoals de naam verraadt, een windmolen staat en verder niet zo heel veel. Maar, kort buiten dat plaatsje had ik op de heenweg een boerenschuur gezien waar fruit werd verkocht en verse jus d'orange van lokale bodem voor slechts 1 euro per glas. Daar heb ik wel trek in. Ik bestel meteen maar drie glazen als de mevrouw vraagt hoeveel ik wil en die gaan er wel in. Heerlijk en vol van smaak... een heel verschil met de bocht uit het hotel waar geen smaak aan zit. Als ook het derde glas op is gegaan terwijl ik nog even nageniet in het zonnetje, besluit ik terug te keren.Ik neem nog even een kijkje in Puerto de Mogan, maar dat blijkt een verschrikkelijk toeristenoord te zijn waar allemaal troep in de uitverkoop is en het zwart ziet van de mensen. De politie komt er aan te pas om de verkeersstroom te regelen. Hier ben ik héél gauw weer weg. Vanuit de zijweg komende uit Soria draait een groepje van een stuk of 8 wielrenners vlak voor me de weg op. Het klimt licht en ik haak aan, maar merk al gauw dat ze het tempo laten zakken, dus besluit ik naar voren te rijden. Als de weg nog iets steiler wordt, laat men helemaal vieren, maar ik hou liever mijn tempo aan, dus rij ik weg van de groep. Ook de volgende klimmetjes blijf ik voor, maar op een langer hellend stuk waar ik even wat rustiger aan doe, hoor ik dat ze versneld hebben en achterop komen gereden. Ik haak aan achter de eerste man die mij voorbij kwam en in dalende lijn is het op positie twee nog even opletten omdat de voorganger ietwat vreemde lijnen rijdt door de ruime bochten zodat er een snelheidsverschil ontstaat. Blijkbaar heb ik wat in de groep Spanjaarden losgemaakt, want nu wordt er slag om slinger gedemarreerd. Ik haak aan, maar moet toch even doorbijten om het tempo bij te houden. Na nog wat op en af is bij hen de fut er ook wel wat uit, maar een laatste ontsnappingspoging slaagt: hij heeft duidelijk zijn krachten gespaard in het voorgaande stuk en rijdt hard weg. Ik heb geen zin om hem te volgen en de rest klaarblijkelijk ook niet. Ik zie dat mijn ijsadresje nadert en sla af, na afscheid genomen te hebben van de groep. Met twee grote bollen Italiaans ijs neem ik het er lekker van. De resterende 10 kilometer naar het hotel gaan echt op het gemak. Vandaag 95.0km met toch nog 1971hm en 26.6km/u gemiddeld.
Dag 15: 31-01-15 : Gran Canaria: Maspalomas - Pico de las Nieves v.v. (95km, 2911hm)
Vandaag gaat de rit naar het hoogste punt van het eiland: Pico de las Nieves. Ik wil op tijd weg om de drukte voor te zijn, dus ontbijten wanneer het nog donker is. De paar wolken die er hangen, zijn zo weggebrand door de zon die al volop schijnt als ik op pad ga. Het is meteen pittig klimmen vanuit Playa des Ingles, en ik merk dat het ontbijt nog een beetje in de weg zit. Er volgen wat stukken af en op en de klim vordert geleidelijk tot in Ayacata, daar waar de amandelbomen zo mooi en geurig in bloei staan. Daar haal ik nog even wat water om dan direct door te rijden naar de top. Meteen na de afslag gaat de weg met 14% omhoog en het is even alle hens aan dek om hier met enig fatsoen langs te komen terwijl de bussen met toeristen me om de oren vliegen. In het weekend is een gedeelte van de wegen in één richting afgesloten voor bussen, dus alle drukte komt langs dit stukje. Een onregelmatige klim volgt door het bos en dan toont zich een militaire basis. Ik rij tot het hoogste punt en schuil meteen in de luwte van een geparkeerd busje, want er staat hier een heuse storm. Het uitzicht is schitterend, want boven zee hangt een dikke wolkendeken en daarbovenuit torenen El Teide en de andere heuvels van Tenerife. Op de voorgrond is ook de Roque Nublo, de trots van Gran Canaria, te zien. Ik moet me schrap zetten bij het nemen van wat foto's om niet omver geblazen te worden door de harde wind en ga gauw weer terug naar mijn schuilplaats om verder van het uitzicht te genieten. Gauw eet ik een reepje en dan ga ik snel weer naar beneden waar het een stuk warmer en aangenamer is. Terug in Ayacata bestel ik een bord macaroni en een verse jus. Heerlijk, maar er ligt ook wel erg veel op het bord. Met nog een tweede drankje tafel ik nog wat na met een Duitse wielrenner die is komen aanschuiven, en onderwijl kan de pasta wat zakken. De afdaling loopt lekker, veel bochten kan ik nu beter inschatten nu ik hier voor de tweede keer rijd. Vandaag kende 94.8km met 2911hm en ging met 21.9km/u.
Dag 16: 01-02-15 : Rustdag
Na de pittige rit van gisteren is het vandaag vrijaf van het fietsen. Bovendien zijn Maud en Jacquelien aangekomen op het eiland en we gaan samen met de auto een ritje maken: via Mogan naar La Aldea de San Nicolas en La Playa. Op de heenweg gaan we nog even aan bij Puerto de Mogan, "het Venetië van Gran Canaria" en zien inderdaad wat bruggetjes over een kanaaltje... tja, dat dat zoveel toeristen trekt. Gauw keren we de wagen en gaan het binnenland in. Over de bergachtige weg naar Mogan komen we langs de boerderij waar ze die lekkere verse jus d'orange hebben en eten en drinken daar wat. Ik neem een 'croissantje' en heb er een hele kluif aan :). We rijden door over de berg tot aan de kust waar veel bananenteelt is en eindigen de rit bij een klein haventje. Dit is duidelijk niet het toeristische deel van het eiland, wel heerlijk rustig. Over grotendeels dezelfde weg gaan we terug en nog even langs Maloneras voor een lekker ijsje. De avond vliegt voorbij als we gezellig klaverjassen.
Dag 17: 02-02-15 : Mogan, Soria rondrit (96km, 2078hm)
Op de laatste fietsdag ga ik weer langs de kust naar Puerto de Mogan om dan via Mogan door te steken naar Soria. Natuurlijk ga ik nog even aan voor wat verse jus; de verkoopster lacht als ze me hier voor de derde keer ziet. Na Mogan begint de klim echt en vol energie vlieg ik naar boven. De rustdag van gisteren heeft een goede uitwerking gehad op het herstel. Ik passeer verschillende renners en dat motiveert nog meer om op lekker tempo door te klimmen. Bovenop geniet ik nog even van het uitzicht terwijl ik een reepje eet en dan ga ik door naar Soria. Het is even oppassen in de afdaling voor Soria vanwege de slechte weg en ik ontwijk nog net een tegenligger die de verkeerde kant van de weg aanhoudt en zich vervolgens geschrokken verontschuldigt. Iets verderop staat een auto midden op de weg stil met de deuren open omdat mevrouw de chauffeuse zo nodig een foto moet maken. Met gepaste vloek verwens ik haar het één en ander en wurm me nog net tussen rotswand en autodeur door. Aan het einde van het dal nabij Soria schijnt het zonnetje en neem ik even plaats op een rots voor een mini-picknick. Na een klein beetje op en af volgt nu de afdaling richting de kust, in het begin nog lekker snel, daarna vlakt hij uit en is het lekker bijtrappen. Ik zie wat fietsers in de verte fietsen en maak er een sport van ze zo hard mogelijk voorbij te rijden ondanks de tegenwind. Het zonnetje verdwijnt achter de wolken als ik bij de kust kom, maar dat geeft niet, want ik mag nu aan de bak op dit serieuze stuk op en af terug naar Maspalomas. Aan het eind van het eerste klimmetje komt een andere renner achterop gereden en ik neem de uitdaging aan als ik de afdaling in zet en vervolgens op de macht de volgende klimmetjes aanpak. Al gauw zie ik dat ik een voorsprong uit weet te bouwen en knal door tot in Maspalomas. De benen voelen super en ik kan alle (tot en met het laatste) klimmetjes vol nemen. Na een lekkere douche tref ik met Jacquelien en Maud voor een mooie strandwandeling. De fietstocht was 95.6km, 2078hm, 26.8km/u gemiddeld.Dag 18: 03-02-15 : Pico de las Nieves (auto)
Op de laatste dag van de vakantie neem ik Maud en Jacquelien mee naar de top van het eiland: Pico de las Nieves. Er is bewolking, maar er komen meer en meer opklaringen. Het is alleen een vraag of het bovenop ook goed is. Eerst nog hoopvol, maar later toch minder positief rijden we met de auto naar boven. We rijden de wolken in en hopen nog steeds dat de top er misschien net bovenuit steekt. Helaas... tot en met de piek zit het dik in de wolken, regent het af en toe wat, staat een flinke wind en is het maar 2 graden boven nul. Gauw een jasje aan, even naar buiten voor toch een paar kiekjes en dan snel de auto weer in. We dalen af naar Ayacata, net onder de wolken en zowaar een beetje zon. Bij het cafeetje waar ik al drie keer eerder aan ben gegaan brandt de open haard en drinken we wat warms. Geen uitzicht op de top gehad, dus dan maar genieten van het zicht tijdens de afdaling terug naar de kust en het zonnetje treffen we op het terras van de ijssalon in Meloneras waar Maud trakteert op een heerlijke ijscoupe. 's Avonds vieren we Maud's verjaardag met een lekker diner en we besluiten de avond met klaverjas.
Dag 19: 04-02-15 : Terugreis
De wekker staat op 3.55u want het vliegtuig vertrekt al om 6.15u. De gehele reis verloopt super soepeltjes: mijn koffer weegt exact de toegestane 20kg, het vliegtuig doet er 20 minder over dan verwacht, de bussen sluiten exact aan en zo ben ik vlotjes weer thuis in een zonnig doch stukken frisser Eindhoven (20 graden minder warm dan op Gran Canaria) en zit de reis er alweer op.
