Macedonië 2014
In september van dit jaar mag ik naar een conferentie in Ohrid, Macedonië. Dit gebied is, naar de Maceoniërs zelf zeggen het mooiste van het land en de ligging is tussen het grootste meer van het land en de bergen. Voor de conferentie aan kan heb ik nog twee tochten gemaakt op een gehuurde mountainbike. Hier volgt het verslag van de belevenissen.
Na een goede reis naar Ohrid ga ik te voet de huurfiets ophalen, maar dat blijkt lastiger dan gedacht. Googlemaps geeft namelijk een heel andere plek aan dan waar ik moet wezen. De straat klopt, maar ik moet nog zo'n 1.5km verderop zijn. Daar zit de verhuurder al op mij te wachten met een keurig nette, zeer nieuwe Trek Mamba 29-er mountainbike. Met wat kleine wijzigingen aan de fiets ben ik tevreden en kan ik op pad. Wel moet ik genoegen nemen met een vrij grote pomp die onder de schuine buis getaped is, een andere pomp/CO2-patroon heeft hij niet. Op de terugweg verken ik het stadje wat en pak nog even de klim naar de oude stadspoort mee; best nog wel even doortrappen en met mijn wandelschoenen op de SPD-pedalen niet ideaal. Het is onderweg begonnen te regenen en m'n t-shirt en broek zitten onder de spetters, maar vooruit...
Dag 1: 07-09-14 : Ohrid - rondrit: Mt. Bukovo, Mt. Galicica (111km, 1680hm)
Vandaag is een buitje mogelijk, maar zal vooral zonnig zijn. De ochtend ziet er goed uit, dus ik ga vol goede moed om 8u op pad. Vanuit het hotel gaat de weg direct stevig omhoog terug naar de stadspoort. Na een korte afdaling begint, zeer geleidelijk, de klim naar Bukovo, mijn eerste BIG klim in Macedonië. Ohrid ligt op een kleine 700m hoogte en de top op ongeveer 1200m. Onderweg komen er geregeld auto's langs die behoorlijk stinken en zwarte pluimen roet uitstoten. De klim wordt telkens ietsjes steiler, maar komt niet echt boven de 5% uit. Bovenop tref ik drie jongemannen die geïnteresseerd vragen waar ik vandaan kom en welke route ik rijd. Ik vervolg mijn weg naar de plaats Resen waar ik wat drinken koop omdat hierna de langste en zwaarste klim van de dag volgt. De lokale jeugd zwaait zeer enthousiast als ik in volle vaart langs rijd op dit nog vlakke stuk. Een mooi uitzicht over het meer Prespa volgt kort voor en iets later tijdens de klim. Boven de berg doemt een zeer donkere wolk op; als dat maar goed gaat. Nee dus, het begint te regenen. Eerst zachtjes, dan harder en vervolgens te stortregenen. Ik weet iets beschutting te vinden onder een boom, maar als ook die verzadigd is en door begint te lekken, besluit ik mijn regenjasje aan te doen en toch maar door te rijden. Een goede keuze, want de regen houdt lang aan. Iedere keer als de weg van richting veranderd moet ik een 'rivier' doorsteken om niet continue een straal water op mijn schoenen te hebben.
De klim is best wel lastig met geregeld stukken van 7% op slecht lopend asfalt en een fiets waar vrij veel energie in verloren gaat (klimmen op de mountainbike is toch wel anders dan op de racefiets; ook al kan de voorvering vastgezet worden). Kort voor de top neemt de regen af en bovenop is het zo goed als droog. De weg is uitzonderlijk rustig, en onderaan de afdaling zie ik waardoor: er is een wegblokkade opgeworpen om toeristen uit Ohrid geld afhandig te maken. Later lees ik dat men hier sinds kort geld vraagt voor het bewandelen van het nationale park. Vanaf de andere kant hoeft dat niet, dus het is echt een kwestie van toeristen pesten. Langs het meer is de weg alles behalve vlak met hellingspercentages tot zo'n 10%. Lang duren die stukken niet, want dan knikt de weg alweer in andere verticale richting; het is hier op en af. In het uitzetten van de route gaf mijn gps software aan dat we nog een alternatieve weg mogelijk is terug naar Ohrid waarbij nog even geklommen moet worden om dan parallel aan de grote weg te kunnen rijden. Het 'even klimmen' blijkt vrij pittig te zijn... een helling van niet minder dan 25%. Met moeite houd ik mijn voorwiel aan de grond, en de fiets recht. Helaas komt er een auto tegemoet op dit smalle steile pad die niet zinnens is opzij te gaan en ik kan niet anders dan voet aan de grond zetten. Zonder houvast aan een hek of boom kom ik hier met geen mogelijkheid weer op de fiets, dus lopen is het devies. Een oude vrouw heeft het hele tafereel gadegeslagen en geeft mij complimenten dat ik toch fietsend zover heb kunnen komen. Ik baal vooral van die stomme automobilist die niet opzij ging. Het pad durf ik geen weg te noemen, dit is serieus 'off-road' over een grind en zandpad dat flink beschadigd is door stromend water dat van de berg af komt. Bij terugkomst in Ohrid laat ik de ketting nog even smeren zodat ik morgen weer op pad kan, en sluit af met nog eens de klim naar de oude stadspoort met daarin stukken van 15%. Met 111km en 1680hm op de teller, afgelegd met 23.4km/u kom ik terug bij het appartement.
Dag 2: 08-09-14 : Ohrid - Mt Galicica (Krstec) v.v. (off-road; 33km, 1072hm)
Vandaag wil ik de mountainbike gebruiken waar hij echt voor is bedoeld. Er zijn MTB-routes uitgezet in het nationale park Galicica startende vanuit Ohrid. De weg gaat eerst nog over asfalt met stijgingen rond 10% tot aan het dorpje Velostovo. Hoe men dit stuk op de internetpagina als 'makkelijk' kan bestempelen is mij niet geheel duidelijk, maar gelukkig neemt de hellingsgraad ietsjes af als de route afslaat het onverharde op. Toch komt ook hier de helling zelden onder de 7% en is het op de steilere stukken af en toe best wel schipperen om het stuur op de scherpe keien de juiste kant op te houden. Af en toe is er een stuk modder dat flink glibberig is en daarop volgt dat de stenen je om de oren vliegen omdat ze blijven plakken aan de modder die aan de banden kleeft. Het laatste stukje voor de top is makkelijker, en dan kom ik aan op Krstec, de top. Ondanks dat het hier nog droog is, zie ik donkere wolken mijn kant op komen en hoor ik de donder in de verte. Vanochtend heeft het ook al flink geregend, en afdalen in de regen over de gladde rotsen en modder zie ik niet echt zitten. Ik besluit daarom en omdat ik hier helemaal alleen ben, niet verder over de bergrug te rijden, zoals ingepland en ongetwijfeld erg mooi, maar besluit terug te keren richting Ohrid. Ik besluit een zijtak te pakken, maar kom er daar achter dat dat toch wel voor gevorderden is: een weg die onder afschot ligt, vol met losse rotsen en >20% omlaag gaat. Aangezien er hier helemaal niemand is, behalve ik, besluit ik die risico's niet te nemen en keer terug naar de afslag. Dat is nog makkelijker gezegd dan gedaan omdat ook hier het 'pad' met 15% stijgt over losse stenen en doordat van de berg stromend water 30cm diepe geulen heeft uitgesleten, waardoor iedere stuurfout genadeloos afgestraft wordt. Ik kom weer bij de afslag en vervolg mijn route meerwaarde over dezelfde weg als ik omhoog ben gegaan. Om het af te leren nog één keertje de klim naar de oude stadspoort en dan afdalen naar het hotel. De rit van vandaag zit er op met 33km met 1072hm afgelegd met veruit mijn laagste gemiddelde snelheid ooit: 13.7km/u.
Resterend verblijf
Op de conferentie leer ik menig onderzoeker kennen en hoor ik een aantal interessante presentaties. Daarnaast 'ontmoet' ik de president van Macedonië en de minister van informatica die de conferentie openen en een speech geven waarin duidelijk wordt dat Macedonië als doel heeft de ICT op een hoger plan te brengen, niet wereldleidend, maar door samen te werken met kennisleiders het land te verbeteren door beter gebruik te maken van de beschikbare data en ICT. Daarnaast is er ook aandacht voor ontspanning en netwerken: Er is een gezellige openingsborrel met cocktails, hapjes en fruit; een heerlijk diner met lokale gerechten en traditionele muziek en dans (ja, ook ik moest eraan geloven); en een rondleiding door Ohrid met bezoek aan St. Naum. Tijdens het verblijf ben ik heel blij met Ana en Vasilija aan mijn zijde die heel wat voor me vertolken.
Terugblik
Ohrid is een prachtige plaats om te verblijven met een mooie combinatie van het meer en de bergen. Met een goede mountainbike kan je leuk fietsen in deze omgeving waar je in de kleinere dorpjes nog als een attractie wordt gezien. Het nationale park is erg rustig en mooi om door te rijden, al moet je wel een beetje geluk hebben met het weer. Op de racefiets kan je hier ook wel rijden, maar dan is lekrijden toch wel gauw gebeurd.
